Szkaplerz jest znakiem opieki Maryi a zarazem sakramentalium. Jest znakiem zbawienia. Przyjmując szkaplerz, zostajemy odziani przez Maryję Jej szatą. Rozpoczyna się wówczas dla nas zupełnie nowy etap wewnętrznego życia.
Po pierwsze: przyjmujemy Maryję za Matkę i zabieramy ją do siebie, co jest wielkim pragnieniem Jezusa. („Oto Matka Twoja” – W tych słowach skierowanych z wysokości krzyża do Jana, dał nam wszystkim Maryję za Matkę).
Po drugie: Maryja jest Matką świętości. Skoro jest obecna, przyczynia się do powstania wzrostu  życia duchowego.
Przyjmując Szkaplerz oddaję się Maryi i przygotowuję na działanie łaski, które sprowadza Ona do dusz, strumień łaski uświęcającej i sprawuje nad nami opiekę. Trzeba nam pamiętać, że życie duchowe i doskonałość są pod dobroczynnym wpływem Maryi.

    Podstawą do naśladowania Maryi, stanowi Jej głębokie upodobnienie się do Jezusa, oraz ścisła łączność jaka zachodzi pomiędzy Matką a Synem. W konsekwencji... nikt nie łączy ludzi z Jezusem bardziej skutecznie od Dziewicy." (Pius X, enc. AdDiem illum, nr 224-228). Maryja prowadzi nas do coraz większej doskonałości i dojrzałości chrześcijańskiej, mające swoje korzenie w sakramencie chrztu świętego, kiedy to staliśmy się dziećmi Boga. Z kart Ewangelii Maryja nieprzerwanie woła do wszystkich: „Zróbcie wszystko, cokolwiek Syn mój wam powie”. ( J 2,5 ). Zjednoczenie z Maryją  polega przede wszystkim na poważnym potraktowaniu przykazań i wymogów Ewangelii, dobrowolnego zaparcia się siebie. Maryja jest szkołą pokory.

    Czego zatem uczy nas Maryja ? Uczy nas jak otworzyć się na Boga i Jego wolę odkrywaną przed nami w wydarzeniach codziennego życia: Ponadto uczy tego, jak słuchać słowa Bożego, skierowanego do nas w Piśmie Świętym, jak modlić się i odkrywać Bożą obecność we wszystkim, jak otworzyć się na bliźnich i na ich potrzeby. Uczy nas także troski o dobro wszystkich ludzi.

    Pomoc Maryi nie ogranicza się jedynie do matczynego uczucia miłości, ale zawsze jest konkretna i skuteczna. Chrześcijanin odziany Szkaplerzem stanowią jakby oczy ręce i nogi Maryi, dzięki którym może Ona dotrzeć do wszystkich potrzebujących.
Uczy ich umiarkowania i roztropności, sprawiedliwości i męstwa. Ci którzy się Jej oddają winni współpracować z Matką Zbawiciela . Dopiero w ten czas będą Jej duchowymi córkami i synami.

    Szkaplerz znak wiary w życie wieczne.

Wskazując na Szkaplerz Maryja powiedziała do Szymona Stocka: „Ktokolwiek umrze odziany tym szkaplerzem, nie zazna ognia piekielnego”. Do znaku szkaplerza, jako swej szaty, dołączyła Ona obietnicę wiecznego zbawienia, a więc dar nieskończenie większy od jakichkolwiek  ziemskich przywilejów, których mogła udzielić.
Osoba, która przyjmuje szkaplerz i postanawia szczerze praktykować nabożeństwo z nim związane, zostaje  w sposób duchowy złączona z zakonem karmelitańskim i ma udział; za życia i po śmierci w jego duchowych dobrach. To jest w: Mszach świętych, Komuniach świętych, umartwieniach, modlitwach i postach.

Czym jest modlitwa? Na to podstawowe dla chrześcijanina pytanie można dać wiele różnych odpowiedzi. Święta Teresa do Jezusa powiedziała, że modlitwa jest "przyjacielskim obcowaniem z Bogiem i wylaną, wielekroć powtarzaną rozmowę z Tym, o którym wiemy, że nas kocha". Droga do pogłębionego życia modlitewnego nie jest zarezerwowana tylko dla wielkich świętych, może na nią wejść każdy, kto tylko pragnie ożywić swoją relację z Panem Bogiem, tak aby w spotkaniu z Nim odkrywać coraz bardziej wielkość Jego Miłości.
Czerpiąc z bogatej duchowości Karmelu, Wspólnota Świeckiego Zakonu Karmelitów Bosych w Bytomiu serdecznie zaprasza wszystkich, którzy chcieliby rozwijać swoje życie duchowe drogą medytacji na spotkanie w sobotę o godzinie 11.00 w salce katechetycznej.
(bliższych informacji udzielę zainteresowanym po Eucharystii)

MODLITWA CHRZEŚCIJAŃSKA

Modlitwa w życiu religijnym zajmuje naczelne miejsce . Jest ona wyrazem życia religijnego i miarą jego stopnia . W normalnym wypadku religijność każdego wyraża się w podejmowanych przez niego modlitwach i ich rodzaju , w czasie poświęconym na modlitwę .

Określenie modlitwy

Za podstawę określenia przyjmuje się nazwę oratio co oznacza w języku polskim modlitwa . Określenie słowa oratio pochodzi od orare , co oznacza mówić , prosić , błagać . Pochodne od tego słowa jest adorare , wzmocnione przyimkiem ad – do czyli zanosić modlitwy , czy też przykładać się do prośby , błagania . Lecz słowo adorare posiada własne znaczenie – uwielbiać , a adoratio znaczy uwielbienie . Wobec tego słowne określenie modlitwy w oparciu o nazwę łacińską oznacza mówienie do Boga , zanoszenie do Niego prośby , oraz uwielbienie Boga .podobne znaczenie posiada polskie słowo modlitwa , chociaż pochodzi z nieco innego tematu . Słowo modlitwa pochodzi od słowa modła , a ono oznacza ; dar , ofiara , prośba . W staropolskim języku używało się słowa namodlony co miało znaczenie uprzykrzonej prośby . Pojęcie uprzykrzona prośba może oznaczać wciąż zanoszoną modlitwę , prośbę pełną ufności. Wobec tego modlitwa jest wpatrywaniem się i urabianiem dla tych , którzy wpatrują się w Boga . Modlitwa ukazuje się jako podniesienie się człowieka do pewnej łączności z Bogiem . Jakie jest to podniesienie się człowieka do Boga ? Odpowiedzi na to pytanie , trzeba przede wszystkim poszukać w słowie Bożym , które ukazuje historię zbawienia , mówi o podniesieniu człowieka do żywej łączności z Bogiem oraz podaje wzory przeżywania tej łączności .

Modlitwa w ujęciu biblijnym

W modlitwie przekazanej przez historię zbawienia można rozróżnić dwa etapy , modlitwę Starego Przymierza i modlitwę Nowego Testamentu . Na pewno te dwa etapy modlitwy chrześcijańskiej nie są sobie przeciwne . Raczej istnieje między nimi duża zbieżność . Oparte są bowiem na jednym źródle – Bogu , który w pełni objawia siebie . Jeśli istnieje pomiędzy nimi jakaś różnica , pochodzi ona ze stopnia objawienia się Boga w Starym Przymierzu i z pełni tego objawienia w Jezusie Chrystusie . Stąd w modlitwie chrześcijańskiej jest pełne czerpanie ze wzorów modlitwy oraz tekstów modlitewnych Starego Testamentu .

MODLITWA STAREGO PRZYMIERZA

Już w opisie stworzenia człowieka zaczynają się przedziwne odniesienia Boga do człowieka , jakże różne od Jego kontaktów z innymi swymi stworzeniami . Bóg pochyla się nad człowiekiem , którego ulepił z mułu ziemi i tchnie w niego życie . Stworzył bowiem człowieka na obraz i podobieństwo swoje i od pierwszej chwili stworzenia powołał go do uczestnictwa w swoim życiu . Nawiązuje się bliskość pomiędzy Bogiem a człowiekiem , której autorem jest Bóg . To On nawiązuje żywe kontakty z człowiekiem ; dając siebie , uczy człowieka jego prawdziwej wielkości , zrozumienia kim jest . Człowiek dopuszczony przez Boga do najbardziej intymnego zjednoczenia z Bogiem musi mieć świadomość swej zależności od Pana , całe swe istnienie przyrodzone i nadprzyrodzone i nadprzyrodzoną łaskę zawdzięcza swemu Stwórcy .

Właściwy okres przymierza , zbudowany na tym samym obdarzeniu ze strony Boga , zaczyna się wraz z Abrahamem . Jakże wiele jest modlitwy w jego życiu i to jakiej modlitwy ! Na modlitwie słyszy swoje : „ Wyjdź z domu ojca swego … Idź „ ( Rdz 12 , 1 – 3 ) . W miejscach , w których bardziej wyraziście przeżywał spotkania z Panem , Pan uznaje jego wierność i uległość Jego słowu , a na dowód swej przyjaźni do niego , przychodzi w gościnę , którą Księga Wyjścia opisuje w słowach „ Trzech widział , a jednego adorował „ . Abraham obdarzony zaufaniem Pana odnośnie losów Sodomy , prowadzi swoje serdeczne targi z Bogiem o los grzesznych miast. Ileż doświadczenia modlitewnego niesie z sobą wydarzenie związane z ofiarą Izaaka ! I zawarcie wiecznego przymierza z Bogiem ! ( Rdz 12 ; 18 – 22 ).

Podobne doświadczenia modlitewne przeżywa Jakub . Do szczególnych wydarzeń trzeba zaliczyć jego walkę z Bogiem i sen świętej drabiny , który doprowadził go do stwierdzenia : „ Zaprawdę straszliwe jest to miejsce , a ja nie wiedziałem … prawdziwie święte i brama niebios „ ( Rdz 28 , 16 – 17 ) . To doświadczenie wprowadza go w świadomość obecnego Boga na każdym miejscu i w każdej chwili jego życia . ( Rdz 28 , 10 – 22 ; 25 – 32 )

W ramach starego przymierza z Bogiem spotyka się rozmowy Mojżesza z Panem na Górze Synaj , w namiocie pojednania , po których jego twarz jaśniała ; także rozmowy , które były targami z Panem wyjednujące przebaczenie Ludowi . Jakże podobny sposób ma modlitwa Anny , żony Elkna , która tak ją określiła , odpowiadając na zarzuty Helego ; „ Wylałam tylko duszę swoją przed Panem … Z nadmiaru zmartwienia i boleści duszy cały czas mówiłam „ ( 1 Sm 1 , 15 – 16 ) . Podobna jest modlitwa jej syna Samuela ; staje przed Bogiem z gotowością przyjęcia Jego słowa ; „ Mów Panie , sługa twój słucha „ , a życiem swoim potwierdza te słowa uległości

( 1 Sm , 3 ) .

Nie sposób tu wymienić proroka Eliasza , pełnego żarliwości o chwałę Pana Zastępów , który stał zawsze w obliczu Boga żywego , wraz z jego rozmową z Panem na Górze Herob . Jak on znał Pana ! Wiedział , że Bóg nie jest w burzy ani w piorunach , że nie jest w ogniu ani w gwałtownej wichurze . Bóg przychodzi jak lekki powiew . Tak ujrzał przychodzącego Pana ( 1 Krl , 17 ) . I pozostali prorocy rozmawiają z Bogiem i mówią o Bogu , który jest miłością , przyjacielem , oblubieńcem . Do tego dochodzi cała modlitwa psalmami .

Modlitwa ma kształt dialogu , Bóg mówi poucza wzywa , a człowiek odpowiada . U podstaw odniesienia człowieka do Boga , jest bezgraniczne zawierzenie Bogu , powierzenie się w Jego ręce . Człowiek winien zwracać się do Boga jak do Ojca . Podstawowym aktem ze strony człowieka jest wiara i przez nią słuchanie słowa Bożego . Przyjęcie łaski darmo danej przez Boga .

Poszczególne przykłady mówią o modlitwie pojedynczych ludzi , chociaż odnajdujemy w Starym Testamencie modlitwy wspólne jako wyraz wiary całego Ludu .

MODLITWA NOWEGO PRYMIERZA

Wraz z przyjściem na świat Jezusa Chrystusa rozpoczyna się nowy okres w dziejach modlitwy . Jego modlitwa , umiłowanego Syna Bożego , zawiera w sobie pełnię modlitwy , jakiej godzień jest Ojciec . Równocześnie będąc człowiekiem istotowo zjednoczonym z bóstwem w jednej osobie Słowa . Wypełnia najskrytsze oczekiwania człowieka , podniesionego do stanu łaski i wezwanego do zjednoczenia z Bogiem w miłości . Nowość modlitwy chrześcijańskiej leży w tajemnicy wcielenia . Jej mocą modlitwa Jezusa jednoczy Go z Ojcem , a dla świata staje się zbawieniem . Chrystus kiedy się modli , mówi Ojcze , a Ojciec przedstawia swego Syna ' „ Mój Syn Umiłowany „ . Najgłębszą treścią Jego modlitwy i jej skutkiem jest poddanie się we wszystkim Ojcu : Przychodząc na świat mówi : Oto idę wypełnić wolę Twoją Boże „ ( Hbr 10 , 5 – 8 ) , a w czasie swego życia na ziemi powie ; „ Moim pokarmem jest pełnić wolę Ojca mojego „ ( J , 39 ) .

Jak to nowe Chrystusa ma się do modlitwy Starego Przymierza ? Nie ulega wątpliwości , że modlitwa chrześcijańska wzrasta na modlitwie Starego Testamentu . Otrzymuje ona jednak istotowe udoskonalenie przez Ducha Świętego i obecność Chrystusa , przez Jego odniesienie jako Syna do Ojca . Ona więc zakorzeniona w Chrystusie , mocą Ducha Świętego , daje uczestnictwo w miłości która jest życiem , a która zarazem jest samą istotą Syna Bożego . Nowością modlitwy chrześcijańskiej jest modlitwa Chrystusa przekazana ludziom .

Modlitwa chrześcijańska jest modlitwą w Duchu Ojca i Syna , który przychodzi z pomocą naszej nieudolności „ ( Rz 8 , 15 ) i w Nim wołamy „ Abba Ojcze „ ( Rz 8 , 15 ) . Tak chrześcijanin który się modli , nie jest sam . Modli się w Chrystusie , wraz z Nim , przez Niego w imię Jego . Zatem chrześcijanin modli się z drugimi , towarzyszącymi wspólnie z nim w Chrystusie . Wszyscy wierzący są jednym Ciałem w Chrystusie .

BLIŻSZE OKREŚLENIE MODLITWY

Jezus jest fundamentem modlitwy chrześcijańskiej . U podstaw każdej modlitwy obecny jest Bóg , który powiedział o sobie ; „ Jestem , który Jestem „ ( Wj 3 , 14 ) . Człowiek wobec tego najpierw musi zdobyć przekonanie o istnieniu i bliskości Boga , słowo Boże mówi o Bogu , który jest ; o Bogu , który mówi , że przyjdzie ; o Bogu , który żyje w Kościele ; o Bogu , który nadchodzi , pragnąc wprowadzić w pełnię swego życia mocą udzielonego człowiekowi Ducha Świętego : o Bogu , który przyjdzie i którego przyjścia oczekujemy w chwale .¹

U podstaw każdej modlitwy jest odnalezienie przez wiarę w Boga w sobie , w drugich w świecie, w wydarzeniach ,Urs von Baltazar mówi o potrzebie odnalezienia Boga w swoim małym „ ja „ jakby dojrzewania w nim Bożego „ Ja „ . Wtedy już można odnaleźć w Nim każdego ty .²

Człowiek zawsze odnajdywał Boga dalekiego i bliskiego . Bóg przez człowieka zawsze pojmowany jako bardzo daleki .Bóg jest bardzo bliski o czym poucza objawienie , szczególnie bliski w Jezusie Chrystusie w Nim wydającym za nasze zbawienie i wszczepiającym nas w Siebie .

Głęboko związani z Bogiem przez wiarę i zapatrzeni w Jezusa Chrystusa , żyjący Jego Duchem , pozostawili wzór ludzi rozmodlonych . Do jednych z nich należała św Teresa od Jezusa . Zostawiła nie tylko przykład życia modlitwy , lecz nadto jeszcze swoje pisma , jest mistrzynią modlitwy .Ona to jak bardzo wielu przyznaje , doskonale określa modlitwę chrześcijańską ; Modlitwa wewnętrzna jest to poufne i przyjacielskie z Bogiem obcowanie i wylana , po wiele razy powtarzana rozmowa z tym o którym wiemy , że nas miłuje .” ( Ż 8-5 )

Dlatego radzi się mocno trzymać człowieczeństwa Chrystusa ( Ż 22 ) .

1Rahner K Możliwość wiary dzisiaj str. 104